Sint-Laurentiuskerk

De Sint-Laurentiuskerk bevindt zich in het dorpscentrum van Ename en doet nog steeds dienst als bidplaats. Het is een opmerkelijk monument waarvan we uitzonderlijk veel weten.

Het gebouw werd opgericht door Herman van Verdun omstreeks het jaar 1000. Gelegen op de grens tussen het Franse koninkrijk en het Ottoonse keizerrijk, nam Ename op dat ogenblik een bijzonder strategische positie in. Met de bouw van de Sint-Laurentiuskerk wilde Herman zijn trouw aan de keizer duidelijk tonen. Vandaar dat het bouwprogramma verwijst naar de grote Rijkskerken. Om het elitaire van de constructie nog scherper naar voor te brengen, werd voor de beschildering van het interieur een beroep gedaan op kunstenaars van topniveau.

Pas in 1990 werd het ware karakter van de Sint-Laurentiuskerk ontdekt, toen het gebouw in detail werd onderzocht wegens stabiliteitsproblemen aan de toren. Achter het orgel kwam een beschilderd boogveld tevoorschijn, en onderzoek toonde aan dat deze muurschilderingen de oudste fresco's van de Benelux zijn en een Byzantijns karakter hebben. Verder onderzoek bracht aan het licht dat de kerk een dubbelkorige Rijkskerk is, die dateert uit de bloeifase van Ename omstreeks 1000 en architecturaal nauw aansluit bij vroegchristelijke gebouwen, o.a. in Ravenna, de ankerplaats van de Ottoonse keizers in Italië.

In 1999 werd een uitgebreid onderzoeks- en restauratieprogramma gestart. Een volledig bouwhistorisch en archeologisch onderzoek werd uitgevoerd, het karakter van de Ottoonse kerk binnenin werd teruggebracht en de toren werd gestabiliseerd. Eind 2002 werd de kerk opnieuw ingewijd en in gebruik genomen.

Om de rijke geschiedenis van dit gebouw te vertellen, werd een nieuw tijdsvenster ontworpen, dat via een interactieve verhaaltechniek de vele aspecten van dit gebouw belicht. Dit innovatieve systeem, dat samen met IBM werd ontworpen, presenteert op een unieke en eigentijdse manier historische gebouwen en monumenten aan een ruim publiek.